Ang tao kapag sinapit ang isang matinding dagok o pagsubok o pag-aaral sa kanyang sarili ang unang-una niyang mararamdaman ay ang paghihimagsik ng kalooban. Paghihinanakit, dahil umano ay hindi naging “patas ang laban”. Para sa kanya sapagka’t siya ay naapi.
Ito ang mensahe (Estudio 04/03/96)
Naroroon ang pagkapoot dahil may nagpabaya, at kung hindi bukas ang kaunawaan ng isang nilalang, ang pagkimkim ng galit at sama ng loob doon sa kanya ay nakagawa ng di mabuti o nakasakit ng kanyang damdamin.
Ito ay normal na maaaring igalaw ng bawa’t isa sapagka’t may laman na nasasaktan. Subali’t kapag nakapag-isip na ang tao, hindi maaari na hindi mamaibabaw ang kaisipan na itinataas ang kaisipan (elevation of the degree of awareness) at idinadako ang kaisipang iyan, inaangat upang makilala ang kanyang sarili, at magsisimulang magtanong, ano ang kanyang naging pagkaka-utang sa kanyang kapwa, ano ang naging pagkukulang at pagkakasala sa kanyang kapwa na kanyang nagawa.
Sa una ay makikita niya ang sakit na kanyang tinanggap at sa dakong huli kung siya ay naniniwala sa Batas ng Karma ay magdadalawang-isip siya, teka nga, baka ako ang dahilan ng kanyang ipinagkagayon. Ako baga, ang nag-alis ng kanyang kapayapaan? Ako baga ang nagdulot ng kanyang kaligaligan?
Hinintay ko na maunawaan niya ako subali’t siya ay hindi ko rin naman inu-unawa. Marami akong hinahanap na gawin niya para sa akin. Ako ba ay may nagawa na para sa kanya?
Magkaminsan, sa pagtuturo ng mga bagay na ito nandoon ang paghatol na wala namang batayan at dito muli domodoon ang pagkululang, ang paghatol.
Sa sandaling dumating ang mga ito sa kaunawaan ng isang tao, bigla ay magkakaroon ng pagbabago, huhupa ang init at simbuyo ng damdamin, kikilalanin ng kanyang sarili ang kanyang kapwa ay kanyang salamin. Ipinakita lamang kung ano ang dating kanyang ginawa na ngayon ay sa kanya na ginagawa ng kanyang kapwa.
2011-02-020
No comments:
Post a Comment