Napapanahon na ang ating natutuhan sa sariling pagsisikap ay mailagay sa larangan ng paggawa. Kung matatanggap na ating mga sarili na ang kawanggawa ang siyang kaligtasan ng bawa’t isa sa lahat ng sandali, sa lahat ng pagkakataon ay maaari natin na isagawa ang pagkakawanggawa na may malinis na pintigin ng kaisipan.
Maunawaan din natin na hindi lamang ang maiaabot ng ating mga kamay ang kawanggawa na maaaring ipagkaloob sa kapwa kung hindi higit sa lahat sa isang matahimik na kaparaanan, sa isang matalinong pagkakilala ay makapagkawanggawa tayo sa asal at sa Espiritu na ating pag-uukulan.
Ano ang pagkakawanggawa sa Espiritu?
Kung magawa natin na baguhin ang maling hilig ng ating mga katauhan upang siya ay huwag pamarisan sa matayog na kaalaman; ang idalangin ang isang kaluluwa sa kanyang pagkaligaw, sa kanyang pagkakamali, ang ambilan ng isang dalangin na mataimtim sa kanyang ikaliliwanag at ikapapayapa.
Kung ang bawa’t isa ay magagawang magtaas ng kanyang paningin sa kaitaasan, maambilan ng kapayapaan ang maraming nilalang, maibandila at mabigyan ng pagkaing ikabubusog ang isang nilalang sapagka’t ang mabuting ambil sa ating mga kapatid ay siyang kahayagang tayo ay maalam magkawanggawa sa Espiritu.
Kailan ang pagsasagawa ng kawanggawa sa Espiritu?
Humayo tayo at magpatuloy sapagka’t ang panahon ay hindi maaaring pigilan kung gaano na ang kapanahunang ating nalakbay maaaring tayo ay maka-abot sa sukat ng inaakalang sukatan ng paggawa at paglilingkod at tayo man ay mag-aakala rin na kung tayo ay makagagawa at makapaglilingkod sa kapwa ay hindi lamang sa isang panahon, sa isang sandali, kungdi higit sa lahat ay matutuhan natin ang ganap na dalangin at ang paglilingkod sa kapwa ay tataglayin ng ating sariling kaligayahan.
(Abot-sabi ng Arkanghel Rafael - Kap. Felipa Torres)
2011-01-001
No comments:
Post a Comment