Tinipon at Isinulat sa Wikang Filipino Ni Rolby
Paniniwalang kinikilala ng mga Hudyo
Ang reinkarnasyon, ang muling pagsasakatawang-laman o muling pagkabuhay sa lupa, ay karaniwang paniniwala na isang doktrina ng mga bansa sa Silangan katulad ng India. Lumilitaw na naging kamangha-mangha sa karamihan ng mga Hudyo na ang ganitong doktrina ay siya palang tinatanggap na paniniwala ng kanilang mga ninuno at kung ihahambing ang katandaan nito ay noong mga panahong ang mga aklat sa Lumang Tipan ay isinusulat pa lamang. Ang nilalaman ng mga aklat sa Banal na Kasulatan ay nagsasalaysay ng mga karanasan ng mga tao noon kapanahunanang iyon.
At bakit animo ay ang mga tao sa India na lamang ang maraming naisulat tungkol sa reinkarnasyon at nawala na sa ibang panig ng daigdig lalo na sa lupain ng mga Hudyo? Marahil, ayon na rin sa sinalita ni Hesus na, “hindi ako dumating na dala ang kapayapaan.” Sapagka’t nagkaroon ng pagtatalo-talo ang mga Kristiyano ng iba’t-ibang sekta ng paniniwala kung kaya at nagkaroon ng pagkakaiba ng paniniwala bagaman at magkatulad ng mga Kristiyano (Katoliko, Protestante, at iba pa) sapagka’t umiiral sa makabagong panahon ay ang pagbabanghay ng katitikan at hindi ng sa diwa.
Kung ang ilang mga mananaliksik ng India ay nakasumpong ng isang liwanag at nakita na hindi lamang sa Hinduismo kungdi humangga pa sa Hudaismo (Judaism) ang paniniwala sa reinkarnasyon, at sapagka’t magkatulad ng paniniwala ang pag-aaral na kanilang ginawa sa Banal na Aklat ng mga Kristiyano ay sa diwa at hindi ang katitikan nito.
At sa panahon 500 AD, ang paniniwala tungkol sa reinkarnasyon ay tuluyang nawala sa mga Hudyo at iba pang Kristiyano.
Ang pilosopiya o paniniwala ng pag-unlad ng isang kaluluwa sa pamamagitan ng muli at muling pagkabuhay ay nagbibigay sigla sa mga taong pala-isip, sa isang praktikal na pamamaraan upang magawang harapin ang pakikipaglaban upang mabuhay at ng kaluluwa ay nabibigyan ng mga pagkakataon na gawing dalisay ang isang kaluluwa. At kung baga sa isang gitara na patid ang isang kuwerdas, ganyan din ang Kristiyanismo sapagka’t napatid ang doktrina ng reinkarnasyon.
Ang isang dakilang pari ng simbahan na si Origen ay hindi pag-aalinlangan ang kanyang paniniwala sa doktrinang ito. Siya ay maraming naisulat na mga aklat sa mga bagay na tungkol sa espirituwal. Siya ang nagturo ng pagkakaroon ng kaluluwa at ang paglalakbay ng mga kaluluwa. At ang ganitong pananaw ay may mahalagang kinalaman ang reinkarnasyon.
Halimbawa na siya ay isang kaluluwa na nagmula sa Paraiso, at dahil sa isang kasalanan ay kailangang magbalik at maglakbay, nguni’t saan?
Sa labas ng Paraiso, sa daigdig, ang agwat o haba ng buhay ng buhay (span) ng tao ay maikli kaya at hindi kayang punan ng kahingian ng isang pagbabayad ng kasalanan, Subali’t sa muli at muling pagsasakatawang-laman ay siya lamang ang makakapupuno sa kahingian ng mga suliranin sa buhay ganoon din ang mga pangangailangan ng doktrina ng isang itinapon (exile), ng paglalakbay upang bumalik sa kawagasan at kalinisan, nang makilala ang Diyos at ang paghatol sa kanya bago siya muling isilang at ang iba pang katuruan na ipinamamahagi sa mga Hudyo, at ito ay batid din ni Hesus. At sino sa kanyang mga disipulos ang hindi na mangmang? Ang ibang disipulo ay hindi nakarating sa mataas ng antas ng pag-aaral, sila ay mga mangingisda, na lagi lamang umaasa sa mga ipag-uutos ng mga nakatatanda sa kanila. Nguni’t hindi lahat ay gayon, sapagka’t ang mga dakilang gawa ng kapanahunang iyon ay nakarating kay Herodes.
Si Apostol Pablo ay hindi maaaring sabihing na isang mangmang. Si Apostol Pedro at Santiago na hindi lamang may kasanayan sa mga makabagong ideya at maging ang mga lumang ideya rin. At ang mga luma ay mababasa sa Lumang Tipan, sa mga komentaryo sa Zohar, sa Talmud at sa iba pang mga gawain at salawikain ng mga Hudyo, na ito ay kalipunan ng mga katuruang tinatanggap ng mga tao at mga Rabbi. Kaya nga at ang mga salita ni Hesus, ni Apostol Pablo at ang iba pang mga disipulo na nakababatid ng mga bantog at mahahalagang doktrina noong unang panahon na patuloy na ginagamit sa kasalukuyan.
Maging si Herodes ay nakakapakinig ng mga pananalita na "si Juan ay si ganito rin at si Hesus ay si ganito rin," na ang mga ibang propeta o mga dakilang tao ng unang kapanahunan na si Herodes ay kasama ng mga taong nagninilay-nilay sa doktrina ng reinkarnasyon, o ng “muling pagbabalik” sa pamamagitan ng pagtutugma ng isang tanyag na tao ng kanilang kapanahunan na nagkaroon na ng dating kabuhayan ng mga naunang kapanahunan.
Ang mga bagay na ito ay nasasaad sa mga ebanghelyo subali’t sa karaniwan, ito ay hindi binibigyan ng kaukulang pansin at pag-aaral at humahantong sa mga pilosopong pagtatalo subali’t ang doktrina ay tinatanggap. At dito ang mga pangyayari (facts) ay naging kaaliwan gayun din naging babala sa mga Hari.
Sa isang Silanganin (Eastern) ang babala ay panandalian lamang, subali’t sa pag-iisip o paniniwala ng isa Kanluranin (Western), ang pagbabalik ng isang dakila at tanyag ng tao ay isang pangangailangan, hindi lamang may katalinuhan kung hindi mayroon din ng kapangyarihan kaya at kung ang isang bagong aspirante upang mamuno ang nahalina sa kanilang pag-iisip, matibay ang kanilang paniniwala sa ideya na ang isang matandang propeta o isang dating hari ay muling nagbalik at nanahan sa isang katauhan na nakakasama nila.
Sa mga Hudyo na siyang pinagmulan ng angkan ni Hesus, sinabi Niya na Siya ay dumating bilang isang Misyonero at Tagapagbago (Reformer).
Kung ang kaluluwa ay wagas at ito ay nanggaling sa Diyos sa kanyang pagsilang, paano ito nadungisan?
Batid natin na ang Diyos na pinagmulan ay malinis at wagas. At saan maglalakbay ang kaluluwang ito kung hindi dito rin o sa iba pang daigdig hanggang matamo nito ang kawagasan. Ang mga Rabbi ay palagiang itinuturo na ganito ang nagaganap sa isang kaluluwa na kailangang uminog ng makailang ulit o muling magkasakatawang laman hanggang matamo ang kawagasan.
At sa Talmud, isa pang kinikilalang kasulatan noong unang panahon sa bayan ng mga Hudyo, ay palagiang nangungusap ng tungkol sa reinkarnasyon. Sa kanilang salita na, “Din Gilgol Neshomes” na ang ibig sabihin ay “ang kahatulan ng pag-inog ng mga kaluluwa.”
Ayon sa isang Rabbi na si Manassa, isang anak ng Israel, sa kanyang aklat na “Nishmath Hayem”, sinabi niya na, “ang paniniwala o ang doktrina ng paglalakbay ng kaluluwa”, ay isang katuruang tanggap ng kanilang simbahan, kaya wala ni isa man na magkakaila nito. Maraming bilang ng mga paham ng Israel ang may matibay na paninindigan sa kapaniwalaang ito kaya’t ito ay ginawa nilang isang katuruan, isang esensiyal na bahagi ng kanilang relihiyon. Kaya’t sila ay may tungkulin na sumunod at tanggapin ang katuruan sapagka’t ang mga bagay na ito ay pinatotohanan ng aklat na Zohar, at ang lahat ng mga aklat ng mga Kabal.
Dahil dito, maging ang tradisyon ng mga matatandang Hudyo ay naniniwala na ang kaluluwa ni Adan ay muling nagbalik sa katauhan ni David. At sapagka’t si David ay nagkasala kay Uriah, ito ay babalik sa hinihintay nilang Mesias. At sa paniniwala ng kasulatang Talmud, ang tatlong titik na ADM, bilang pangalan ng unang tao sa daigdig, laging binabanggit ang Adan, David at Mesias. Kaya sa Lumang Tipan, “At sila ay maglilingkod sa JHVH na kanilang Diyos at si David, na kanilang hari na kung saan ako ay muling babangon para sa kanila.” Ang ibig sabihin, si David ay muling babalik para sa mga tao.
At tungkol naman sa hatol ng Diyos kay Adan, “dahil sa ikaw ay alabok, sa alabok ikaw ay muling magbabalik.” Sa mga Hebreo, sapagka’t si Adan ay nagkasala, kinakailangan na siya ay muling magbalik sa lupa upang pagbayaran ang kasalanang kanyang nagawa sa una niyang kabuhayan; kaya siya ay bumalik sa katauhan ni David at si David sa katauhan ng Mesias (Hesus).
Ganoon din ang paniwala ng mga Hudyo kay Moises, Seth at Abel. Si Cain ang pumatay kay Abel, kaya at ibinigay ng Diyos si Seth kay Adan. Ayon kay Adan si Seth ay ang reinkarnasyon ni Abel. Nang namatay si Abel, siya ay bumalik sa katauhan ni Moises na naging tagasubaybay ng mga tao. Nang mamatay si Cain, siya ay nabuhay sa katauhan ni Yethrokorah.
Nang mamatay si Yetrokorah, ang kanyang kaluluwa ay naghintay hanggang siya ay nagkatawang laman sa isang Ehipto na napatay naman ni Moises. Si Abel na bumalik sa katauhan ni Moises ay siya namang pumatay kay Cain sa katauhan ng Ehipto, dito nabayaran ng ni Cain ang pagkakasala niya kay Abel.
At si Job na pinaniniwalaang reinkarnasyon ni Thara, ang ama ni Abrahan.
Job 9:21, “Ako’y sakdal; hindi ko talos ang aking sarili; Aking niwalang kabuluhan ang aking buhay”
“Kahit ako, hindi na nakilala ang kanyang dating katauhan na si Thara bagaman at may alam siya sa “tunay na pagkato nito (Thara).”
Jeremiah
“Before I formed thee in the belly I knew thee; and before thou commeth out of the womb I sanctified thee.”
Mga Taga Roma – matapos ng sabihin na si Jacob at Esau na hindi pa naisisilang.
9:11 –“ Sapagka’t ang mga anak nang hindi pa ipinapanganak, at hindi pa nagsasagawa ng anomang mabuti o masama, upang ang layon ng Diyos ay mamalagi alinsunod sa pagkahirang, na hindi sa mga gawa, kungdi doon sa tumatawag”
9:12-“At sinabi sa kaniya, Ang panganay ay maglilingkod sa bunso.”
9:13- “Gaya ng nasusulat, Si Jacob ay iniibig ko, datapwa’t si Esau ay aking kinapopootan
Si Elias ang naunang dumating.
Mateo 11:14 -“At kung ibig ninyong tanggapin, ay siya’y si Elias na paririto”
Mateo 17:10 -“At tinanong siya ng kanyang mga alagad, na nangagsasabi, Bakit nga sinasabi ng mga eskriba na kinakailangang pumarito muna si Elias?”
Marcos 9:13 -“Datapwa’t sinasabi ko sa inyo, na naparito si Elias, at ginawa din naman nila sa kaniya ang anomang kanilang iniibig, ayon sa nasusulat tungkol sa kaniya”
Ito ay ang pagbabalik ng lumang doktrina na kung saan ang mga apostol ay sumagot na katulad ng mga Hudyo, ng hindi nakipagtalo sa mga bagay ng tungkol sa muling pagkabuhay. Subali’t sa pagsagot ni Hesus nilinaw Niya na Siya ay ang katawang-laman ng Diyos at hindi, reinkarnasyon ng mga santo o paham.
Apokalipsis 3:12- “ Ang magtagumpay, ay gagawin kong haligi ng templo ng aking Dios, at hindi na siya’y lalabas pa doon: at isusulat ko sa kaniya ang pangalan ng aking Dios, at ang pangalan ng bayan ng aking Dios, ang bagong Jerusalem, na mananaog buhat sa langit mula sa aking Dios, at ang aking sariling bagong pangalan.
Ito ang lumang ideya ng pagkatapon ng isang kaluluwa upang ito ay malinang, mapali ng mahabang pagkalalakbay bago ito matanggap sa kaharian ng Diyos.
Sa pagkamatay ni Origen, siya ay pinalitan ng isang monghe na siyang nagpatuloy na ipinalaganap ang Kristiyanismo subali’t sa ibang kapaniwalaan na hindi na muling bumanggit ng tungkol sa reinkarnasyon.
Sa Banal na Aklat ay may napapaloob na doktrina ng Reinkarnasyon subali’t ang mga simbahan ay wala ng nagbibigay ng ganitong doktrina.
Ang mga manunulat ng aklat ay Hudyo, maging si Hesus man ay Hudyo, kaya nga sa ating pag-aaral at pagsasaliksik dapat alamin ang kanilang mga paniniwalang espirituwal.
Sa Kawikaan, si Solomon ay kasama ng Manlilikha.
Ito ang nagpapaliwanag ng kanyang ibig sabihin na siya ay nabuhay kasama ng Manlilikha at ang kanyang kaluguran ay ang mga anak ng tao sa daigdigang lupa.
Si Elias at ang iba pang mga tanyag ng mga katauhan ay batid na babalik muli at ang mga tao ay palagiang naghihintay ng kanilang pagbabalik.
Noong kapanahunan ni Hesus, ang mga tao ay may nalalaman na tungkol sa muling pagkabuhay ng mga taong nagkaroon ng dating kabuhayan sapagka’t ang kanyang mga disipulo ay minsan nagtanong sa kanya tungkol sa isang tao na isinilang na bulag.
Ito baga ay naging bulag dahil siya ay pinarusahan ng Diyos sa kanyang kasalanan noong unang kabuhayan o kaya naman ang pagkakasala ng kanyang magulang na dapat niyang pagbayaran. Ito ay isang patotoo na ang mga Hudyo ay tahasang may malaking paniniwala sa Reinkarnasyon.
Si Juan Bautista na siyang humalina kay Hesus sa kanyang ministri, ay napatay ng isang namumuno ng bansa. Ang balita ay nakarating kay Hesus, at doon kanyang inayunan ang doktrina ng Reinkarnasyon at inayunan din ang lumang ideya na may kinalaman sa pagbabalik ng mga propeta sa pamamagitan ng kanyang salita, “na ang pinuno ang pumatay kay Juan na hindi nababatid, na si Juan ay si Elias na muling nagbalik.”
Sa isang pagkakataon, ang tungkol sa doktrina ng reinkarnasyon ay muling pinatunayan ni Hesus at ng kanyang mga alagad nang sila ay nag-usap tungkol sa pagdating ng isang sugo bago pa dumating si Hesus. Hindi ito karakarakang naunwaan ng mga disipulo, na si Elias ay naunang dumating bilang sugo. Sila ay sinagot ng Dakilang Maestro na si Elias nga ay nagbabalik sa katauhan ni Juan Bautista.
Dito maliwanang na si Hesus ay nagtuturo ng ganitong doktrina o kaya ay nagbibigay ng mga kaganapan sa mga ibang katauhan ng tungkol sa muli at muling pagkabuhay. Ito ang naging kasiglahan ng Kanyang mga alagad sapagka’t ang mga disipulo noong panahong iyon ay wala pang matibay na kaalaman upang sila ay makapagsabi ang tungkol sa katauhan ng isang “tao” (soul) maging ang pagiging walang kamatayan nito.
Si Hesus lamang ang nakagagawa nito sapagka’t Siya ay isang nilikhang “nakakakita” (seer) ng kahapon ng mga kaluluwa at tahasang nakapagsasabi kung ano ang pagkatao (character) ng bawa’t isa sa kanila.
Kaya nga at magawang maibigay ni Hesus ang detalyadong mga bagay tungkol kay Juan, at marami pang mga ganitong mga pangyayari noong kapanahunan ng Dakilang Guro subali’t ang kasulatan ay may kakulangan. At ang mga nakatala sa Banal na Aklat ay ilan lamang sa mga naganap na pangyayari at ilang lamang sa mga salita ni Hesus sa Kanyang paglalakbay sa Gitnang Silangan (Middle East).
Dapat nating ilagay sa ating isipan na si Hesus ay nawala ng labimpitong taon, at dito ay wala ng naisulat sa Banal na Aklat tungkol sa kanyang katuruan. Ang mga kaganapan sa labimpitong taon na ito ay pulos na nauukol sa pagpapalaganap ng Kristiyanismo na ginagawa ni Hesus sa maraming bansa na Asya katulad ng Tibet, Tsina, Rusya at iba pa.
Kaya dito nagkaroon ng hindi pagkakasundo ng simbahan at ni Hesus. Ang simbahang Kristiyano mismo ang siyang nanlait sa doktrina na kanyang itinuro.
Alin ba ang tumpak? Ang tama?
Sa mga totoong may matibay na paniniwala kay Hesus, ipaglalaban na ang doktrina ay may katotohanan. Sapagka’t kung ito ang doktrina na dapat ituro, lahat ng tao ay mailalagay sa isang katayuan na lahat ay pantay-pantay, at ang kapangyarihan ng mga namumuno sa lupa (rulers of the earth) ay madaling pahinain. At ang mga mahalagang doktrinang ito ay isang katuruang hindi kayang palampasin ng Dakilang Guro.
Kung ang doktrina ng Reinkarnasyon din ang mali, bilang isang nagtuturo, tungkulin niya na ito ay kondenahin o sumpain. At sa kalaunan, hindi lang niya ito kinondena bagkus Kanya itong sinang-ayunan, at doon ay Kanyang itinindig ang paninindigan sa doktrina sa lahat ng pagkakataon.
Maging si Apostol Juan, ay naniniwala rin, ating tunghayan sa isang sitas ng Banal na kasulatan na nagsasabing, ”Ang tinig ng Diyos na Makapangyarihan ang nagwika na ang Tao na dumating ay di na muli pang aalis sa kalangitan.”
Sa diwa, payak lamang ang ibig ipakahulugan ng doktrina na ang tao sa palagiang pagsusumikap (constant struggle) sa pamamagitan ng maraming kabuhayan ay sa pagdating ng panahon ay kanyang mapagtatagumpayan ang kahinaan ng katawang laman ay wala nang pangangailangan na muling mabuhay sa katawang-laman.
Si Apostol Pablo, ay nagbigay din ng teorya ng reinkarnasyon sa kanyang mga sulat na kung saan ang tinutukoy ay ang tungkol kay Jacob at Esau, sinasabi niya na ang minahal ng Panginoon ang isa at kinapootan ang pangalawa bago pa sila isilang.
Hindi naman maaaring mahalin o kapootan ng Panginoon ang mga bagay o tao na hindi pa nabuhay, kaya ibig iparating na si Jacob at Esau ay nagkaroon na ng mga naunang kabuhayan, mabuti at masama, kaya ang Panginoon ay nagmahal sa isa at napoot sa isa bago pa isilang ang katauhang nakilala bilang Jacob at Esau.
At dito, si Apostol Pablo ay nangusap tungkol sa isang pangyayari na may pagkakatulad sa isang pangyayari na binanggit ng isang matandang propetang Malachi tungkol sa kanyang paninindigan sa ganitong ideya.
Sumunod kay Apostol Pablo at sa mga alagad ni Hesus, ay ang mga unang mga pari ng simbahang Kristiyano at marami sa kanila ang nagturo ng ganitong doktrina. At si Origen, isang pari ng simbahang Kristiyano, ay ang pinakadakila sa kanila. Ang doktrina ay tiyakan niyang ibinibigay, at dahil sa impluensiya ng kanyang mga ideya kaya at ang Konseho ng Konstantinopol noong 500 AD, ang siyang nagkondema ng doktrina ng Reinkarnasyon.
Ang pagkondena ay nangyari sapagka’t ang mga pari noon ay kulang sa mga kaalamang espirituwal ng mga Silanganin. Ang mga pari noon ay karamihan ay Hentil na hindi kumikilala sa katuruan ni Hesus, bagkus, ito ay kanilang kinasusuklaman. Kaya’t tuluyan na itong nawaglit sa mga pagtuturo at tuluyang nawala sa mga bansang Kanluranin, na siyang pinagmulan ng paniniwala ng mga Protestante.
Subali’t ito ay kailangang buhayin, sapagka’t ito ang sariling paniniwala ng nagtatag ng Kristiyanismo, sapagka’t ito ay magbibigay ng isang palagian (permanent) at matibay na batayan sa etiko o ang tama o wastong pakikipamuhay sa lahat ng bagay sa sandaigdigan na siyang pinakamahalaga.
2011-01-021
No comments:
Post a Comment