Ang kaangkinan ng kaluluwa
Ang kaangkinan ng isang kaluluwa ay yaong nagmumula sa espiritu na nanahan sa atin. Kaya nga, ang isang mabuting tao ay ang pagkakatawang-laman ng isang mabuting espiritu. At ang masamang tao ay yaong pagkakatawang-laman ng isang espiritu na mayroon pa ng mga kagaspangan.
An kaluluwa ay mayroon ng kanyang indibiduwalidad bago ito magkatawang laman (incarnacion) at nananatili ang indibiduwalidad sa kamatayan kung saan humihiwalay ang kaluluwa sa katawang laman.
Ang kalikasan ng tao:
- Sa katawang laman- ito ay may kaugnayan at may kalikasan ng isang hayop na may instingko.
- Sa pangkaluluwa – ito ay may kaugnayan sa kalikasan ng espiritu.
Sa muling pagpapasok ng isang kaluluwa sa bayan ng mga espiritu, doon din nito matatagpuan ang lahat ng kanyang nakilala sa lupa at ang lahat ng kanyang dating kabuhayan ay muling magbabalik sa kanyang gunita, mga alaala ng mga buti at mga pagkukulang na nagawa sa kanyang kapwa.
Ang espiritung muling nagsakatawang-laman ay umaalinsunod sa dikta ng laman. Ang tao na bagaman at sumusunod sa pita ng kanyang laman ay mai-aangat ang kanyang sarili sa pamamagitan ng pagtataas ng antas ng kaunawaan at pagpipino ng kanyang kaluluwa palapit sa mga espiritung may kataasan o kapinuhan, na, darating ang panahon siya man ay magiging kauri nito.
Ang mga nilalang na sumusunod sa dikta ng laman, at sa mga layaw ng katawan ay naglalapit sa mga espiritung may kababaan o may kagaspangan bilang pagbibigay sa isang pananaig.
2011-01-005
No comments:
Post a Comment